پسرک شانزده ساله بود که براي اولين بار عاشق دختر شد. دختر قدبلند بود، صداي بمي داشت و هميشه شاگرد اول کلاس بود. پسر خجالتي نبود اما نمي خواست احساسات خود را به دختر ابراز کند، از اينکه راز اين عشق را در قلبش نگه مي داشت و دورا دور او را مي ديد احساس خوشبختي مي کرد.

صدفي به صدف ديگر گفت: "درد عظيمي در درونم دارم. سنگين و گرد است و آزارم ميدهد."
صدف ديگر با غرور و نخوت گفت: "آسمان و دريا را شکر، که من دردي ندارم. من چه از درون و چه از بيرون، سالم سالمم.."

در همان لحظه، خرچنگي که از کنارشان مي گذشت، گفت و گوي آن دوش صدف را شنيد و به آن صدفي که از درون و بيرون سالم بود، گفت: "بله، سالم و سر حالي؛ اما حاصل درد رفيقت، مرواريدي بسيار زيباست!!!"

پدر كودك را بلند كرد و در آغوش گرفت. كودك هم ميخواست پدر را بلند كند. وقتي روي زمين آمد دست هاي كوچكش را دور پاهاي پدر حلقه كرد، تا پدر را بلند كند ولي نتوانست.

با خود گفت حتماً چند سال بعد مي توانم... بيست سال بعد پسر توانست پدر را بلند كند.
پدر سبك بود. به سبكي يك پلاك و چند تكه استخوان...

پسر بچه هشت ساله ای به پیرمردی که بالای یک چاه ایستاده بود نزدیک شد. چشم در چشمش دوخت و به او گفت : من می دونم که شما خیلی عاقل هستید. دلم می خواد راز زندگی رو از زبون شما بشنوم.

پیرمرد نگاهی به پسر بچه انداخت و جواب داد: من سرد و گرم زندگی رو چشیده ام و به این نتیجه رسیده ام که راز زندگی در چهار کلمه خلاصه شده.

چند روز مانده به كريسمس با تمام پس اندازم به فروشگاهي رفتم، تا براي بچه هاي بي سرپرست هديه سال نو بخرم. داخل فروشگاه پسركي را ديدم كه دست در دست خانمي با عروسكي در بغل به سمت من مي آمدند، پسرك عروسك را در آغوش گرفته بود و با صداي بغض آلود مداوم به خانمي كه همراهش بود مي گفت:

عمه خواهش مي كنم. آن زن هم با بي اعتنائي كامل رو به پسر گفت: جيمي بهت گفتم پولمان نمي رسد،

پرده، اندكي كنار رفت و هزار راز روي زمين ريخت. رازي به اسم درخت، رازي به اسم پرنده، رازي به اسم انسان. رازي به اسم هر چه كه مي داني. و باز پرده فرا آمد و فرو افتاد. و آدمي اين سوي پرده ماند با بهتي عظيم به نام زندگي، كه هر سنگ ريزه اش به رازي آغشته بود و از هر لحظهاي رازي مي چكيد. در اين سوي رازناك پرده، آدميان سه دسته شدند.

در روزگاران قديم، پادشاهى بود كه وزير مدبّرى داشت. آن وزير نسبت به پادشاه بسيار وفادار و سرسپرده بود، به طورى كه پادشاه هرگز از خدمات و توصيه و راهنمايیش بی ‏نياز نبود و در هيچ راهى بدون همراهى وزيرش قدم نمی‏ گذاشت. روزى در حالى كه سلطان ميوه‏ اى را به دو قسمت تقسيم می‏ نمود، تصادفاً انگشتش را بريد. همان‏طور كه دست سلطان را مداوا می‏نمودند، او از وزيرش سؤال كرد كه چگونه اين اتّفاق برای او افتاد و اضافه كرد كه: "من بسيار مراقب بودم، امّا به نظر می‏رسد كه چاقو به طور خود به خود در دستم لغزيد."

 از خدا پرسيدم: خدايا چطور مي توان بهتر زندگي کرد؟

خدا جواب داد: گذشته ات را بدون هيچ تاسفي بپذير، با اعتماد زمان حالت را بگذران و بدون ترس براي آينده آماده شو. ايمان را نگهدار و ترس را به گوشه اي انداز. شک هايت را باور نکن و هيچگاه به باورهايت شک نکن.

اي خداوند! اي خداوند!

به علماي ما مسئوليت و به عوام ما علم

و به مؤمنان ما روشنائي و به روشن فكران ما ايمان

و به متعصبين ما فهم و به فهميدگان ما تعصب

و به پيران ما درك و به جوانان ما آگاهي

و به ...

مردی برای اصلاح سر و صورتش به آرایشگاه رفت. در حال کار گفت وگوی جالبی بین او و آرایشگر در گرفت. آنها درباره موضوعات و مطالب مختلف صبحت کردند. وقتی به موضوع خدا رسیدند، آرایشگر گفت: من باور نمیکنم خدا وجود داشته باشد! مشتری پرسید: چرا باور نمیکنی؟ آرایشگر: کافی است به خیابان بروی تا ببینی چرا خدا وجود ندارد! به من بگو اگر خدا وجود داشت، آیا این همه مریض می شدند؟ بچه های بی سرپرست پیدا میشد؟ اگر خدا وجود می داشت، نباید درد و رنجی وجود داشته باشد. نمی توانم خدای مهربانی را تصور کنم، که اجازه میدهد این چیز ها وجود داشته باشد.

در سالهایی پیش پیرمردی دو کوزه داشت. یکی از آن ها سالم و نو بودند و دیگری بر خلاف آن یکی ترک خورده و قدیمی بود. او هر روز سر چشمه می رفت و آب به خانه خود می آورد. هر وقت به خانه می رسید، فقط نصف آب مانده بود. هر روز مردم او را می دیدند و مسخره می کردند. اما پیرمرد توجهی به آن ها نمی کرد و خندان راه را ادامه می داد.

روزی یکی از مردم دلش به حال او سوخت و باخود گفت: طفلکی حتما این پیرمرد پول ندارد، که کوزه نو نمی خرد. باید خودم به بازار بروم و کوزه ای برای او بخرم و به او بدهم. حتما خوشحال می شود.

او کوزه ای خرید و به در خانه پیرمرد رفت. در زد. پیرمرد در راباز کرد. هر دو به هم سلام کردند.
مردگفت: من این.....این....این...این...پیرمرد گفت: خجالت نکش پسرم حرفت را بگو. مرد گفت: این را برای شما خریدم.

پیرمرد خوشحال شد، ولی گفت: دستت درد نکند. ولی من از ترک کوزه خبر داشتم. حالا دنبال من بیا!!!!

پیرمرد او را به یک باغ گل رساند وگفت: آن گل ها را می بینی؟ من از ترک کوزه خبرداشتم، برای همین این گل ها را کاشتم تا کوزه هر روز به آنها آب بدهد.

 کوچک که بوديم چه دل هاي بزرگي داشتيم

 اکنون که بزرگيم چه دلتنگيم

 کاش دلهامون به بزرگي بچگي بود

 کاش همان کودکي بوديم که حرفهايش را از نگاهش مي توان خواند

 کاش براي حرف زدن نيازي به صحبت کردن نداشتيم

 کاش براي حرف زدن فقط نگاه کافي بود

 کاش قلبها در چهره بود

از خدا پرسيدم: خدايا چطور مي توان بهتر زندگي کرد؟خدا جواب داد: گذشته ات را بدون هيچ تاسفي بپذير، با اعتماد زمان حالت را بگذران و بدون ترس براي آينده آماده شو.
ايمان را نگهدار و ترس را به گوشه اي انداز. شک هايت را باور نکن و هيچگاه به باورهايت شک نکن.
زندگي شگفت انگيز است، فقط اگر بدانيد که چطور زندگي کنيد. مهم این نیست که قشنگ باشی، قشنگ اینه که مهم باشی!
حتی برای یک نفر مهم نیست شیر باشی یا آهو. مهم این است با تمام توان شروع به دویدن کنی.
كوچك باش و عاشق... كه عشق می داند آئین بزرگ كردنت را. بگذار عشق خاصیت تو باشد، نه رابطه خاص تو با کسی.موفقيت پيش رفتن است نه به نقطه پايان رسيدن. فرقى نمي كند گودال آب كوچكى باشى يا درياى بيكران... زلال كه باشى، آسمان در توست.

زن جوان: دوستت دارم، حالا میشه یواش تر برونی.

یک روز آموزگار از دانش آموزانی که در کلاس بودند پرسید آیا می توانید راهی غیر تکراری برای ابراز عشق ، بیان کنید؟ برخی از دانش آموزان گفتند با بخشیدن عشقشان را معنا می کنند..

سلام ای غروب غریبانه دل